11 december van KL naar Malé, 30 graden

Vandaag hebben we de ochtend gebruikt om onze bende in 2 backpacks en een kleine koffer te proppen. Na een lunch in onze vaste Chinese foodcourt zijn we met de MRT en vervolgens de KLIA Express naar de luchthaven gegaan. De KLIA Express is een speciale airport trein en doet er 28 minuten over om van KL naar KLIA te komen. Eigenlijk waren we op zoek naar de Airport coach, maar die was in geen velden of wegen het bekennen. Gezien Ferry's gemoedsrust, hebben voor het gemak gekozen en zijn met de KLIA Express gegaan. Na de drop off van onze bagage, kon het wachte beginnen. De vertrekhal is stukken rustiger dan op Schiphol. We hebben wat leesvoer gekocht en zijn op een paar stoeltjes geploft. Ferry heeft daarbij het wereldrecord rondjes lopen over KLIA verbroken. Na een half uurtje zitten ging hij weer aan de wandel, maar hij moest zicht wel ieder half uur bij Wilja melden. Dan weet Wilja tenminste dat hij niet perongeluk verdwaald is. Nadat we 's avonds in de food garden wat gegeten hadden, bleek dat onze vlucht 2 (!) uur vertraging had. Ferry had het tijdens het eten toch al moeilijk met zijn zenuwen en 2 uur vertraging maakt het er niet beter op. Wilja had zich maar weer op een stoel geïnstalleerd en was maar gaan surfen op het Internet. Gratis WIFI op het vliegveld. Helemaal top. Ferry had ook al gezien dat we vertraging hadden en hij kwam ineens met 2 dinnervouchers aanzetten. Wilja dacht dat hij wel suf van de pillen zou zijn, maar blijkbaar niet zo suf om eens bij Malaysian Airlines een stevig babbeltje te maken. Hahahaha! Blijkbaar keek hij boos genoeg, zodat we die vouchers kregen. We hadden net gegeten, maar we zitten hier nog wel even dus geheid dat we straks nog wel wat lusten. Uiteindelijk hebben we er een lekkere cappucino en thee van genomen met een kaneelbroodje en appelbroodje. De boarding ging volgens het vertraagde schema en schijnbaar hadden ze ineens een hoop haast, want 45 minuten voor vertrek riepen ze de final call al voor boarding. Gelukkig liep de reis voorspoedig en zat Ferry na een half uurtje te glimlachen. Dat is een teken dat het goed gaat. Het eten dat uitgedeeld werd was voor een heel weeshuis, zoveel dat er op het dienblad lag. Maar we zaten lekker te smikkelen waarbij een ook deel in de rugzak verdween. Je weet maar nooit wanneer we trek in iets krijgen. Na 3,5 uur waren op Malé geland. De piloot had hem flink op zijn staart getrapt, want de reis zou eingelijk 4 uur en 20 minuten duren. Na de immigratie hadden we snel onze bagage van de band en waren we snel in ons hotel. Dat was ongeveer 5 minuten rijden van het vliegveld. Samen met de bemanning van Shanghai Airlines werden per busje vervoerd. De hotelkamer was ge-upgraded van superior naar Deluxe. Echt wel een chique de friemel kamer! Die was wel 3 keer zo groot als ons hok in Vinh. Veel hebben we er niet van kunnen genieten, want het was inmiddels al 1 uur en om 9 uur moesten we weer paraat staan voor onze transfer naar Meeru Island Resort.

12 december Malediven, 30 graden

Na een schandalig luxe ontbijt waren we om 10 voor 9 weer op het vliegveld. Bij de touroperator ter plaatse meldden we ons en die bracht ons naar de juiste personen van Meeru. Om half 10 zou de boot vertrekken. Half 10, geen boot. Ferry stond nog strak van de pillen die hij de dag er voor genomen had tegen de vliegangst, dus hyper als hij was ging hij verhaal halen. Nog een kwartiertje wacht, werd ons beloofd. Na een kwartier, nog steeds geen boot. Nu was de maat vol en Ferry wandelde weer terug naar chefke. Hij gaf hem de volle laag. Het duurde zo lang dat Wilja zich begon af te vragen wanneer de eerste gewonden gingen vallen. Met een uitgestreken gezicht kwam Ferry terug met de mededeling dat binnen 5 minuten de boot kwam. De speedboot had een uurtje nodig om bij het resort aan te komen, dit lag op het eiland Meerufenfushi. Het is het meest oostelijke eiland van het Noord Malé Atol, 1,2 km lang en 500 meter breed. De Malediven bestaat in totaal uit 1190 eilanden die over 26 atollen verspreid zijn. Bij het inchecken haalde Ferry weer verhaal over de toestand van de speedboot die maar niet kwam. Er werd steeds een ander excuus verteld en daar was hij niet van gediend. Voor klachten werden we verwezen naar het hotelpersoneel. Wilja stond zowat op instorten van de moeheid, want ze was die ochtend al weer om 6 uur wakker vanwege het tijdverschil en de lange dag. Ferry daarentegen stond een partij te flippen tegen het hotelpersoneel en Wilja besloot op het terras te gaan staan. Ze was gewoon te moe om aan te horen hoe het personeel zich van alle blaam probeerde te schoon te wassen. Ze komen er op terug was de eindtoezegging. Uiteindelijk werden we naar onze beachvilla gebracht. Een geweldige houten en grote bungalow was het, de douche en toilet waren buiten en we hadden een fruitmandje als welkoms/honeymoon cadeautje. Het sanitaire deel was wel met een flinke muur omheind, dus we hoefden niet bang te zijn voor pottekijkers. Na de lunch zijn we eerst gaan slapen en daarna hebben we gesnorkeld. Echt waar! Je zwemt hier een levensgroot aquarium en er kwam zelfs een flinke rog langs het strand gezwommen. 's Avonds was het kaarsje snel uit, want we lagen al om 9 uur te pitten. Doodop waren we.

13 december Meeru, 30 graden

Vandaag hebben we eigenlijk niet meer gedaan dan eten, zwemmen en snorkelen. Het lastigste onderdeel was het zoeken van een geschikte snorkelplek. Het oosten van het eiland vonden we iets te gevaarlijk. Het water stond te laag en de kans om je bezeren aan het koraal was te groot daarom besloten we om bij ons in het zuiden te snorkelen en dat was een goede keuze. We spotten een nog grotere rog die verscholen lag op de bodem van de zee. Eerst zag je zijn staart en als je verder keek, zag je dat het een rog was. In totaal was hij wel 2 meter lang. Verder zijn vissen van een halve meter hier geen uitzondering en er zwemmen ook kleine haaitjes rond. In het Asia Wokrestaurant heb je van die glasplaten in de vloer, als je iets zit te drinken dan zie je de vissen en haaitjes onder je door zwemmen. Hier hebben we ook de zonsondergang gekeken. 's Avonds hebben we weer heerlijk gegeten, hoewel we niet zoveel honger hadden als de dag er voor. Waarschijnlijk kwam dat doordat we 's ochtends en 's middags flink hebben lopen bunkeren. Hahahaha. Maar Wilja kon het niet laten om net als gisteren het dessertbuffet te ruïneren door een stukjes van de mooi opgemaakte chocoladedecoraties op haar bordje te leggen.

14 december Meeru, 30 graden

's Ochtends hebben we wat eerst gesnorkeld en kregen we een gratis welkomsmassage. De massages zijn hier 10 keer duurder dan in Maleisië of Thailand, dus we besloten om het hier bij te laten. Hier is alles mogelijk, als je maar betaalt. Hahahaha. 's Middags zijn we in het noorden van de het eiland gaan snorkelen. Daar kwam Ferry een haai van 1,5 meter tegen, waarna hij direct uit zee is gegaan. Dat was toch wel even schrikken. Wilja maakte daarna een rondje door zee en ze zag weer een flinke rog voorbij zwemmen. Tussen het koraal zat een Lionfish en daar is ze maar uit de buurt gebleven, want je weet nooit of die stekels giftig zijn. Vlak voordat ze uit het water wilde gaan zag ze nog een rog op de bodem gecamoufleerd liggen. Ze is een eindje even verder gezwommen voordat ze een voet op de bodem zette. De rog zou het niet echt leuk hebben gevonden als Wilja er bovenop was gaan staan. Ferry was nieuwsgierig geworden van Wilja´s ervaring en hij was op Wilja's aanwijzingen in zee gegaan. Dat was een betere duik en hij zag nu meer vissen dan zijn eerste duik. Hij zag ook mensen aan de andere kant van het strand snorkelen en is daar ook gaan zwemmen. Daar was een heel groot koraalrif met een hoop vissen in alle kleuren van de regenboog.

15 december Meeru, 31 graden

's Ochtends vroeg uit de veren. Om 09.00 uur hadden we een kayak gereserveerd om een rondje te maken om het eiland. Door ons all-inclusive arrangement kregen we 1 uur gratis de kayak ter beschikking. Bij de watersportreceptie werd gezegd dat het binnen het uur het eiland rond kan worden gevaren. Aangezien ons kayak avontuur in Thailand succesvol was dachten we deze klus ook wel te klaren. En jawel, binnen het uur waren we weer terug bij de watersportreceptie. We hadden zelf al uitgerekend dat het zo'n 4 kilometer was, alleen je moest om de watervilla's heen en het waterpeil was niet overal even hoog met het gevolg dat we een keer behoorlijk vast kwamen te zitten. Het koraal ligt namelijk net onder de waterlijn. Na het heerlijke eten en lekker in de zon te hebben gelegen aan de noordkant van het eiland hadden we een sunset-cruise gereserveerd. Om 17.00 uur vetrokken er 3 boten met ongeveer 10 personen per boot. We mochten bovenop het dak zitten om de ondergaande zon prima te zien. Als je 10 minuten van het eiland wegvaart zie je hoe klein het eiland is in de inmense Indische Oceaan. Eerst kregen we een glas punch en daarna gingen we opjacht naar dolfijnen. Ferry en Wilja hadden eerst hun twijfels maar we hebben toch een heleboel dolfijnen gezien. De mooiste sprongen werden gemaakt door de dolfijnen, echt prachtig. Na de dolfijnenshow een hele mooie zonsondergang gezien. Het was namelijk helemaal helder. Om 18.15 uur zijn we weer teruggevaren naar het eiland. Echt een geweldige dag.

16 en 17 december Meeru, 31 graden

Deze dagen hebben we 's ochtends in het zuidelijk deel van het eiland gezwommen, vlak bij onze beachvilla. Daar was ook een restaurant in het water, Asian Wokrestaurant. Daar hebben we op het terras een bakkie gedaan, terwijl de haaitjes, roggen en scholen vissen onder ons voorbij zwommen. Het ultieme vakantiegenot! De middagen hebben we gesnorkeld rond het noordelijke koraalrif. Daar hebben we een enorme lionfish gespot en een hoop gekleurde vissen waarvan we de naam niet weten. 'Heb jij ook die school gele vissen gezien??' of 'Zag je die zilveren vissen met de spitse neus??' Als klap op de vuurpijl zag Ferry een enorme murene. Toen die vis zijn bek open trok, is Ferry hem snel gepeerd. Hahahaha! Daarna haalde hij Wilja over om ook naar de murene te kijken. Moedig, doch huivering, is ze de zee ingegaan waar Ferry zei waar de murene zou moeten zitten. Een hoop dikke vissen zwommen er rond, maar de murene was nergens te bekennen. Die is zich zeker het leplazerus geschrokken van Ferry. Donderdagavond zijn we na het diner naar de krabbenrace gaan kijken. Een erg grappige vorm van vermaak. Het plaatselijke animatie team had een stuk of 7 heremiet krabbetje (van die krabben die in een schelp wonen) verzameld en op iedere schelp een nummer gezet. De kunst was om de juiste nummercombinatie van de eerste 3 krabben te raden die als eersten vanuit het centrum van een ring naar de buitenste ring liepen. Het is erg vermakelijk om te zien hoe hard mensen tegen krabben kunnen schreeuwen.

18 december Meeru en Hulhule, 30 graden

Vandaag was onze laatste dag op Meeru en om 14:00 uur zouden we dit paradijs op aarde verlaten per speedboot. We moesten om 12:00 uur uitgecheckt zijn, waarbij ook ons all-inclusive arrangement eindigde. We konden voor 25 US$ pp eten bij het buffetrestaurant, maar aangezien we toch niet zoveel zouden eten was dat voor ons wel een hele dure optie. Voor nog geen 25 US$ totaal hebben heerlijk gegeten in het waterrestaurant, terwijl de vissen aan ons voorbij zwommen. Het meest eigenaardige wat Wilja is opgevallen op dit eiland zijn de enorme vleermuizen die in de palmen rondhangen. Die beesten hebben een vleugelwijdte van een meter! De transfer van Meeru naar Malé ging weer lekker vlotjes en rond half 4 waren we in het airporthotel. Oh ja, by the way internet hebben ze wel, maar daar moet je 16 US$ per uur voor betalen. Daar kunnen wij een hele maand voor internetten! Belachelijk. We zijn door heel Azië gereisd nu en ieder hotel, hostel of guesthouse heeft gratis WIFI ter beschikking als service voor hun gasten. En hier betaal je al de hoofdprijs voor een verblijf en dan moet je ook nog voor internet extra gaan betalen. Zelfs in het 5-sterren airporthotel. Slechte zaak!

19 december naar Doha, ca. 30 graden

's Ochtends vroeg zaten we om 6 uur aan het ontbijt, omdat we om 7 uur weer paraat moesten staan om naar het vliegveld te gaan. Mensen die ons kennen hebben we niet teleurgesteld en we hebben een deel van ons ontbijt in onze rugzakken laten belanden. We mochten eens honger krijgen tijdens het wachten op het vliegveld. Hahaha. Ferry was weer aardig zenuwachtig geworden en ging na het inchecken en paspoortcontrole aan de wandel. Op het moment dat ik, Wilja, dit schrijf is Ferry al fanatiek rondjes aan het lopen. We hoeven gelukkig maar 45 minuten te wachten voordat we kunnen boarden. Bij de paspoortcontrole werd Wilja voor het eerst 'verhoord'. Er stonden zoveel stempels en visa in haar paspoort dat de dame in kwestie die toch wel verdacht vond. Ze sprak echt zwaar onduidelijk Engels dat Wilja zowat op haar schoot moest gaan zitten om haar te verstaan. Waar woon je, hoe lang woon je daar en hoe lang ben je op de Malediven geweest. Intussen bladerde ze maar door mijn paspoort. Wilja zei dat ze op een worldtrip was geweest door Azië met 'her husband', wijzend op Ferry die stond te wachten. Eén blik op Ferry en het was goed. Stempels zetten en hatseflats. Hmmm, waarschijnlijk was dat het magische woord, husband. Hier op het vliegveld is trouwens ook een drama met WIFI. Ze geven aan dat het er is, maar tegelijk staat er een Mastercard en Visa onder. Ook weer dokken. In KL was dit ook gratis voor de eerste 2 uur. Zij het dat het niet de snelste verbinding van de wereld was, maar we hadden internet. Intussen blijven medewerkers van het vliegveld Wilja lastig vallen of ze daar of daar heen gaat. Ophoepelen met die handel! Ze zijn niet te verstaan, dus ze zegt steenvast 'No, Doha.' Het vliegtuig was helemaal top! Als het voor een kwart vol zat dan is het veel. Iedere stoel had een eigen tv-scherm waar op je de route kunt volgen, tv kijken of gamen. Na 4 afleveringen Friends is Wilja maar geswitched naar spelletjes spelen. Hahaha. Ferry had het erg naar zijn zin en aan het eind zat hij ook uitgebreid te babbelen. Op Doha moesten we nog 2 uurtjes wachten totdat we mochten boarden voor Dubai. Trouwens van de 14 US$ pp departuretax op de Malediven hebben we niets gezien. Vreemd, want dat stond expliciet in onze reisinformatie beschreven. Hmmm, dan kunnen we wel wat lekkers halen op het vliegveld. Maar Qatar Airways is echt een super airline, we zijn zelfs lid geworden van hun frequent flyer program! En te bedenken dat Ferry vliegangst heeft. Hij zei in vliegtuig dat hij ook een keer naar Ierland wilde... Ja, hallo! We zijn nog niet eens thuis. Eerst nog een lekker weekje door het Midden-Oosten varen, voordat we de vrieskou ingaan. We zitten dan op de Costa Luminosa, http://www.costacroisieres.be/B2C/BD/Shopping/Ships/LU/Default.htm