14 oktober naar Nha Trang, 30 graden

Uitchecken van ons hotel. We krijgen weer te horen dat we weer uit de minibar gesnoept hebben. In ieder hotel proberen ze het weer, maar als Ferry heel duidelijk 'Nee' roept en daarbij een boos gezicht trekt, hebben we opeens helemaal niets gedronken ha,ha. De taxichauffeur is stipt en brengt ons binnen 3 kwartier naar het treinstation, de trein heeft een vertraging van meer dan een uur dus we mogen nog even wachten. Eenmaal in de trein is het een drukte van jewelste, de trein zit nokvol met Vietnamezen die werkelijk weer vanalles hebben meegenomen. De treinreis van Danang en Nha Trang, ongeveer 550 kilometer duurt ongeveer 10 uur. Om 11 uur 's ochtends komen ze al langs met, in onze ogen, avondeten en we slaan daarom maar even over in de hoop dat ze later op de dag nog een keer met hetzelfde aanbod gaan komen. De trein doet er tergend lang over maar het landschap onderweg maakt veel goed. En inderdaad rond half 6 komt ronde 2 en we snoepen lekker van de kip met rijst. In de trein hing een TV waar 'Rail TV' op vertoond werd. Wij vielen binnen bij Tom en Jerry, waarna over geschakeld werd naar een volgens ons erg flauwe Vietnamese klucht. Na ronde 2 van het eten konden we genieten van Face Off die in het Vietnamees werd nagesynchroniseerd, maar waarbij ook nog de Engelse tekst te horen was. Heel apart... Om 20.30 komen we aan in Nha Trang...eindelijk. Ho Chi Minh City komt dichterbij, nog 500 kilometer, best spannend. Ferry kan eigenlijk niet wachten van nieuwsgierigheid en Wilja moet zich nog mentaal voorbereiden op de grote zoektocht naar haar weeshuis in Ho Chi Minh City (HCMC). Af en toe zegt ze tegen Fer 'Volgens mij zit dat in de genen' (zij vond Banh xeo erg lekker, maar hij was niet erg enthousiast), hij moet dan glimlachen en zegt dat er best een kern van waarheid in zit. 's avonds hebben we de reacties op onze log zitten lezen. Erg leukom ze te lezen. Thank!

15 oktober Nha Trang, 32 graden

Nha Trang is een echte badplaats. Veel hotels, strand en restaurants. Het is laagseizoen en dat is goed te merken. Weinig toeristen en lekker rustig op het strand. We besluiten vandaag een fiets te huren (na een mislukte poging om het Khanh Hoa museum te bezoeken), voor het wereldse bedrag van 0,38 Euro per fiets mogen we ze meenemen (het word iedere dag goedkoper in Vietnam). In Hoi An dronk Ferry bier al voor 0,14 Euro per glas in het restaurant. De fietstocht is heerlijk. Allereerst bezoeken we de Long Son pagoda. Een boeddhistisch complex met een schitterende liggende boeddha en een 24 meter hoge zittende boeddha. Daarna fietsen we naar het zuidpuntje van Nha Trang, hier kan je met een kabelbaan over het water, deze kabelbaan is best hoog want de vrachtschepen moeten er nog onderdoor varen. De kabelbaan gaat naar het eiland Vinpearl tegenover Nha Trang en herbergt een Aqua-paradijs. Als laatste fietsen we nog langs de Chamtowers, ja diezelfde die My Son hebben gebouwd. Vandaag kwam Wilja erachter dat het bad wel een hele vreemde afvoer had. In een supermarkt hadden we (citroentjesfris) waspoeder gekocht en Wilja had het bad volgegooid met wat poeder en kleding. Wat was dat water goor! Maar goed bij het eruit trekken van de stop stond de vloer bijna blank. Wat bleek? Het afvoerputje was gekoppeld aan een slang en die slang kwam doodleuk onder het bad vandaan om bij een putje te eindigen. Hoe vreemd...

Zaterdag 16 oktober, 33 graden

's Ochtends ontbeten met een bruine chocolade pannekoek (de cacao was er al doorheen gemixt) en voor Ferry een omelet met brood en friet (?). De dag ervoor hadden we al geïnformeerd hoeveel een motorbike (bromscooter) kostte om te huren. Een schakel bike was 120.000 VD en een automatische 80.000 VD. We wilden dus de automatische huren, daar moesten we een paar minuten op wachten, omdat hij 'ergens' vandaan moest komen. Intussen tijd was de prijs ineens 120.000 VD. De dame van het hotel vroeg wie ons dat had verteld en we vertelden haar zij dat zelf aan ons had verteld. Uitgeluld. Nee, dan kon allemaal niet, blablabla. De scooter was inmiddels al gearriveerd, maar toen zeiden we dat we ergens anders een scooter gingen huren voor 80.000 VD en liepen weg. Nog geen 3 passen gedaan en we mochten het gevaarte voor 80.000 VD meenemen. Het plan was om naar de Ba Ho waterval te rijden. We werden al gewaarschuwd door de hoteldame dat het moeilijk te vinden was en eigenlijk niets bijzonders. Zij had het ook al eens met een 'motorbike' gereden. Eigenwijs dat we zijn wilden we toch een poging wagen, want het was maar 25 kilometer van Nha Trang vandaan. Na 3 keer vragen, 2 boerendorpjes en een groot blubberpad hadden we het eindelijk gevonden. Na een pitstop waren we op het blubberpad omgedraaid, maar na 50 meter kwam een motor van de easyriders ons tegemoet. Als hij hier rijdt dan moet het toch niet ver zijn. En inderdaad, nog geen 5 minuten rijden van onze pitstopplaats was de ingang van het terrein naar de waterval. Bij het parkeren werden we direct door de easyrider aangesproken waarom we omgedraaid waren. Hahahaha. De wandeltocht was super. Op een gegeven moment ging de route door het water, want 2 Vietnamese dames wezen al naar het water en de rode pijl wezen ook dezelfde kant op. Ferry was er heilig van overtuigd dat hij de rivier kon oversteken mét zijn schoenen aan en ze ook nog droog te houden. Hoezo eigenwijs? Wilja was inmiddels op blote voeten door de rivier geklommen en stond aan de andere kant te wachten. Ferry bleef steken tussen 2 rotsen, in de yogastand zittende-draak-wachtend-op-een-hapje. Toch maar de schoentjes aan Wilja gegeven (in diezelfde yogastand) en door de rivier gewaad. De rest van de route tot aan de 2e middelhoge waterval was een hele klimpartij over de rotsen, maar erg gaaf om te doen. Het allerlaatste stuk moest via een steile rotswand waar ijzeren voetsteunen in waren geslagen. Dit stuk liet Ferry aan zich voorbij gaan. Die geloofde het allemaal wel. De terugweg was op sommige plaatsen een serieuse blij-dat-ik-glij sensatie. Wilja is hier niet helemaal ongeschonden uitgekomen, nadat ze de Vietnamese variant van de kraanvogel had gedaan. Was haar linkerknie net genezen van de valpartij met haar racefiets met SPD-pedalen, loopt ze nu een vet geschaafd scheenbeen op. Hmmm, dat was vroeger ook nooit anders. Terug in Nha Trang hebben een terrasje gepakt met clams als borrelhapje. Mjammie. Die avond besloten we nog een dagje in Nha Trang te blijven en hebben we een bus geboekt voor maandag ipv zondag naar Dalat. Daarna hebben gegeten bij hetzelfde restaurant waar we 's middags geborreld hadden. Daar hebben we voor het eerst krokodillevlees gegeten. We weten niet hoe oud die kroko was, maar het vlees was erg taai. De smaak was wel goed, waarschijnlijk door de culinaire hoogstandjes van de kok. In ieder geval voor ons geen Schnappie, Die Kleine Krokodil meer. Ferry vond het net of hij op een stel schoenzolen aan het kauwen was, krokodilleleren schoenzolen dan.

Zondag 17 oktober, 32 graden

Vandaag werden we wakker met een strak blauwe hemel. Een heerlijke dag om aan het strand te vertoeven. Dat hebben we dan ook gedaan. Het aantal mensen dat langskwam om zooi aan ons te slijten viel reuze mee. We werden wel direct getackeld door een vrouwtje die seafood verkocht en zij zou later laten zien wat ze voor ons kon klaarmaken. Later, later, we vonden het allemaal best. Op het strand hebben we een tijdje met 2 dames gekletst die vanuit HCMC naar het noorden trokken. Rond half 12 kwam seafood lady weer voorbij kuieren en ze zou laten zien wat ze voor ons kon klaarmaken. We konden altijd dan nog zeggen of we het zouden doen. Prima en weg was ze om binnen 2 minuten terug te komen met een stapel seafood op haar mobiele BBQ. De schaal die ze samenstelde voor 2 personen zag er erg smakelijk uit (zie foto ter illustratie). Hmmm, nu nog de prijs, want we zouden een goede (Vietnamese) prijs krijgen omdat Wilja ook Vietnamees was. Hèhèhè!!! Eindelijk werpt het zijn vruchten af. Uiteindelijk voor 300.000 VD konden we de schaal krijgen incl. een biertje voor Ferry en een cola voor Wilja. Normaal gesproken eten wij voor 200.000 VD of minder en dat zeiden we haar ook. Voor een andere stel rekende zij 400.000 VD pp en ze drukte ons op het hart om niet door te vertellen wat wij betaald hadden. Ja hoor, een leugentje voor seafood lady zouden we wel doen. Na een uurtje waren we eindelijk uitgegeten en uitgepeuterd. Ja, want seafood eten is slowfood, een beetje plukken, prikken en breken is het. Maar erg lekker. Op de terugweg naar het hotel wilden we ook ff het voucher van het hotel in Dalat printen. Echter de printer van het reisbureautje spuugde alleen foutmeldingen uit. De helpdesk werd gebeld en binnen 2 minuten kwam een gozer op een scooter aanzetten. Lokaal support op de scooter... Suggestie voor Henny??? Repair draaien van de printer, herinstallatie, niks hoor. Ok, PC nummer 2 maar proberen. Helaas, de licentie van Adobe Acrobat Pro was verlopen. Heeft Wilja toch niet een PDF-je dat ze geprint wil hebben. Scooter boy probeerde de licentie te activeren. Nee jochie dat lukt niet zonder code. Maar Wilja wilde niet al te bijdehand gaan doen en ze heeft ook vakantie, dus ze zei maar niet al te veel. OK, PC nummer 3 werd aangeslingerd. Oók een verlopen licentie van Adobe Acrobat Pro. Uiteindelijk werd PC nummer 4 (een laptop) aangerukt en dat werkte eindelijk. Ferry was hem intussen al naar het hotel gepeerd en toen Wilja de kamer binnenkwam zat hij zich net af te vragen of hij haar moest gaan zoeken. Eén printje maken in een half uur tijd. Dat is toch wel een record. Die avond hebben we in hetzelfde restaurant gegeten als de eerste avond. De dame herkende ons en nadat we onze bestelling hadden doorgegeven zei Ferry dat dit eerste Vietnamees in dit land was die nog wist wat we 2 dagen geleden verteld hadden. Hahaha. 's Avonds zagen we op het nieuws dat er weer overstromingen waren in centraal Vietnam. Mensen werden geëvacueerd en de waterbuffels werden zelfs in vrachtwagens geladen. Het blijkt dat er een tyfoon aankomt vanaf de Filipijnen. We hebben het geluk dat we genoeg zuidelijk zitten.