18 oktober naar Dalat, 25-34 graden

Die dag was het smoorheet in Nha Trang. 's Middags zouden we om 13:00 uur bij het hotel opgehaald worden door de bus om naar Dalat te gaan. Daarvoor hadden we nog wat eten en drank gekocht voor onderweg en op ons gemak geluncht bij een restaurant verderop in de straat. Rond half 1 kwamen we terug in het hotel en nog geen 5 minuten later stopte een minibus voor de deur. Wij dachten dat hij alleen de Vietnamezen kwam halen die in de lobby zaten. De receptionist riep zenuwachtig dat wij ook geacht werden in de minibus te stappen. Wij zouden toch met een 'grote' bus naar Dalat gaan??? Het bleek dat het minibusje ons naar de een andere (grote) bus zou brengen. Ook goed. De reis zou ongeveer 4 uur duren. We zaten net 5 minuten in de grote bus toen deze al stopte bij een tankstation om te tanken! Ehhh, had meneer de chauffeur dat niet van te voren kunnen doen? Niet dus. Het landschap onderweg was geweldig en de weg was op sommige plekken ook geweldig... Slecht! Een buckelpiste is daarmee vergeleken niets bij. Het lijkt dan wel dat of er voor dat deel van de weg geen geld meer was om de gaten en hobbels te repareren. Naarmate we verder richting de bergen gingen werd het ook kouder, lees 25 graden. De route liep langs enorme watervallen waar het water met groot gedonder naar beneden kwam. Rond 6 uur waren we in het hotel.

Dinsdag 19 oktober, 25 graden

Die ochtend was onze eerste missie: een ATM (pinautomaat) vinden. Wilja had in Nha Trang al 2 automaten geprobeerd, maar 'This service cannot be processed at the moment'. Gelukkig hadden we nog net genoeg geld om die avond er voor te eten, maar nu werd het toch wel zeuren. Ferry wilde graag brood hebben (bij gebrek aan krentebollen) en we wilden ook alvast de bus naar HCMC boeken. We hadden wel het adres van de busoperator maar de uitleg van de meeste Vietnamezen was niet heel erg duidelijk. Ze moeten dan toch meer oefenen met hints. Op de valreep hebben we ook nog pasfoto's laten maken voor het visum van Thailand en misschien ook nog Indonesië. Dit laatste is afhankelijk hoeveel tijd we nog hebben als we Thailand en Maleisië doorkruist hebben voordat we het vliegtuig in Kuala Lumper, KUL, moeten hebben. We dachten eerste dat we 4 pasfoto's voor 20.000 VD zouden krijgen. Koopje, dachten we. Achteraf kregen we ieder 10 (!) foto's. We hebben wel erg moeten lachen over de gemaakte foto's (niet lachen en het bordje met een serienummer onder onze kin ontbrak nog) en over de manier waarop het weer ging. Nadat we de grootte van de pasfoto hadden uitgekozen, kwam een jong wijffie met een fototoestel achter de balie vandaan en gebaarde dat we haar naar boven moesten volgen.. Dat zal wel. Op de eerste etage werd een gordijn voor een muur getrokken en moesten we op de beurt op een kruk gaan zitten. Ze had wel professionele lampen, dus Wilja ging er van uit dat ze wel wist wat ze deed. Na 10 minuten waren ze klaar. Intussen had Ferry nog maar een keer de weg gevraagd naar de busoperator en er werd netjes een plattegrondje getekend. En ja hoor. Na 15 minuten hadden we het gevonden en hebben we voor donderdag de bus gereserveerd. Ook hebben we ons uitgeleefd in een bakkerijtje dat we tegenkwamen. Geen krentebollen, maar wel zoete broodjes en krentecakejes. Jammie. 's Middags hebben we een rondje op de scooter gereden naar 2 watervallen, een pagode, het crazy house (in Gaudi stijl gebouwd) en het treinstation. Deze laatste is het oudste station van Vietnam en er stonden nog oude locomotieven en wagons op het perron. Er was ook een fotoreportage aan de gang van een bruidspaar, waarschijnlijk voor een catalogus. Ferry werd ook ff op de foto gezet door een dame die bij het gezelschap hoorde. Hij had zijn burka niet aan dus hij stond in de volle lens. Hahaha.

Woensdag 20 oktober in en om Dalat, 25 graden

Vandaag weer een scooter gehuurd. Het plan was vandaag om naar de Elephant Falls te rijden, een zeer beroemde stop van de Easyriders. De Falls liggen ongeveer 30 kilometer van Dalat en zijn niet al te moeilijk te vinden. Het pad naar de onderkant van de waterval was een moeilijke en gladde klim maar wel prachtig. Je kan zelfs achter de waterval komen. Na de olifantenpagode die naast de waterval is gebouwd ivm feng shui (aan de voorkant het water en aan de achterkant de berg) zijn we teruggereden naar Dalat. Op sommige stukken stonk het verschrikkelijk, ze hebben de weg gebruikt als vuilnisbelt. Ze doen hier echt niet aan opruimen. Dit begint wel een 'hot' item te worden in Vietnam, het is namelijk iedere dag op de Vietnamese televisie hoe het wel moet, nu de mensen zelf nog!!! 's Middags hebben we een rondje over de markt in Dalat gedaan. Daar verkopen ze levende vissen, krabben, kippen, eenden én padden. Aangezien Wilja een serieuse fobie van padden en kikkers heeft (onze buurman en buuv kunnen het weten!), schrok ze zich helemaal te pletter toen ze een enorme bak met padden zag. Om over haar fobie heen te komen heeft ze als eerste stap van het 'genezingsproces' van dichtbij enkele foto's gemaakte van die dikke, vette, logge, griezelige beesten. Tot zover de eerste stap.

21 oktober naar HCMC, 25-32 graden

Om 9.15 uur hebben we de bus naar HCMC genomen. We werden keurig bij het hotel opgehaald om naar de verzamelplaats te gaan. Stipt op tijd vertrok de bus en rond 12.15 uur hielden we een stop voor de lunch. Inmiddels was de temperatuur al weer aardig gestegen. tijdens de reis werden we getrakteerd op een ontzettend foute DVD van Vietnamese optredens, 'Op volle toeren' maar dan net even anders. Erg slaapverwekkend was het. Gelukkig maakte het landschap dat aan ons voorbij trok veel goed. Om 16.15 uur werden we midden in HCMC of Saigon zoals het hier wordt genoemd afgezet. Het was maar 5 minuten lopen naar ons hotel, dus dat scheelde weer een taxi. 's Avonds zijn we lekker de stad ingedoken voor een hapje en hebben we bij verschillende reisbureaus informatie ingewonnen over excursies naar de Mekong Delta, Cu Chi tunnels en een privé gids. De gids wilden we inhuren als we op zoek gaan naar Wilja's weeshuis. Die kan eventueel vragen stellen aan de lokale bewoners in de buurt over hoe of wat. We verwachten dat het weeshuis er niet meer staat en wellicht kan iemand uit de omgeving wat vertellen over wat er gebeurd is. In het hotel gaf de receptionist ons een wereldtip: ze kon iemand regelen die én Vietnamees én Engels spreekt voor 8 $ ipv 20 $ die wij kwijt zouden zijn voor een gids. Hmmm, geen slechte optie. Met ons hoofd vol informatie hebben we alles die avond even laten bezinken.

22 oktober, Saigon 32 graden

Die ochtend hebben we eerst bekeken wat we willen gaan zien en wanneer we dat gaan doen. De Cu Chi tunnels voor een halve dag zullen we zaterdag doen en zondag gaan we onze grote zoektocht houden. De dame in kwestie was die dag gelukkig wel beschikbaar en de receptioniste was erg ijverig en ging direct ook op internet kijken of er op Vietnamese sites nog wat te vinden was over het weeshuis. De beroemde 'Babylift' werd wel vaak genoemd op het internet, maar om te achterhalen hoe de huidige straat van het weeshuis nu echt heet was erg moeilijk. Ferry is er nog steeds heilig van overtuigd dat hij samen met Michiel de juiste straat heeft gevonden, Huynh van Banh. Wilja opperde om naar het War Remnants Museum te gaan, misschien dat daar nog een oude kaart van Saigon ligt. We hebben daar geen kaart gevonden, maar een hoop over de Vietnam oorlog gezien en gelezen. Voor het museum stonden enkele vliegtuigen, tanks, afweergeschut en een helicopter. Binnen zagen we o.a. wat Agent Orange aangericht heeft en dat de gevolgen nog steeds te zien zijn in de 3e generatie. Naast horrorfoto's (we zullen niet in detail treden) en 2 vervormde foetussen, zagen we ook hoe Vietnam na de oorlog het land heeft opgebouwd aan de hand van zg. voor- en nafoto's. Het museum is echt de moeite waard als je hier bent, het is een onderdeel van de geschiedenis ook al is deze niet altijd even leuk. Wilja vond het erg indrukwekkend en beseft nogmaals dat ze ontzettend veel geluk heeft gehad. Vooral als je weet dat zij op de laatste KLM vlucht heeft gezeten op 24-25 april 1975 dat mocht vertrekken uit Saigon, waarbij het vliegtuig dat daar voor was opgestegen direct na de start was gecrasht... Daarna was het wel tijd voor iets luchtigs en we hebben een Nederland expo bezocht dat in het 23-9 park werd gehouden. Dit was in het kader van de 37-jarige relatie tussen Vietnam en Nederland. Heel raar om Vietnamezen in een Volendams kostuum te zien. Naast de bekende klompen, molens, tulpen en draaiorgels zagen we ook kroketten, de Hollandse Nieuwe kraam met een Brabander die de Vietnamezen maar gaperds vond ( het is niet waar maar dat komt me wel heel bekend voor!!), poffertjes en Nijntje. Naast een portie poffertjes hebben we ook een stukje Goudse kaas gescoord. Mmmm, lekker lekker, dat is lang geleden.