5 en 6 november Bangkok, 29 graden

Vrijdagochtend wilden we het rustig aan doen en hebben we eerst een stuk gewandeld in het centrum van Bangkok. Bij het Santichaiprakan park zagen we de zandzakken bij de rivier liggen om een algehele overstroming van het park te voorkomen. Ons plan om langs de rivier te wandelen was ook niet mogelijk vanwege de hoge waterstand. Dan maar door de straat. Op een gegeven moment wisten we niet meer welke kant we op moesten en werden we aangesproken door een man die vroeg waar we heen wilden. Eigenlijk nergens in het bijzonder, maar hij meldde dat het koninklijk paleis die ochtend dicht was en pas 's middags weer open was. Een regelrechte leugen bleek achteraf. Maar goed, dat was ons plan toch al niet. Hij gaf wat suggesties waar we wel heen konden en zei dat vandaag de overheid de tuktuk rijders gratis een vergoeding gaf voor hun benzine. Leugen nummer 2, bleek weer achteraf. Maar goed tot zover nog niets aan de hand en voor 10 Bath werden we prinsheerlijk vervoerd naar een 2-tal pagodes. Daarna stopte de chauffeur bij het TAT (Touristic Association Thailand), waar we ideeën voor onze verdere reis opdeden. Na wat heen en weer gepraat met de medewerker daar, hebben we voor een redelijke prijs het vervoer naar Koh Phi Phi, Koh Lanta en Maleisië geregeld. Daarna werd het pas echt feest, want we werden nog gedropt bij de gebruikelijke jewel- en fashionstores. Daar hadden we eigenlijk al wel genoeg van gezien en daarom hebben we alleen een paar kleine cadeautjes gekocht. Halverwege de middag hebben we een korte, gratis Thaise massage in het hotel genomen. Die zat bij de kamerprijs inbegrepen. Hier kun je je op elke straathoek laten masseren, met olie laten insmeren, pedicure, manicure en ook Dr. Fish is aanwezig.

De volgende dag wilden we vol goede moed het Royal Palace bezoeken. Op de weg er naar toe wist een dame ons te vertellen dat het ´s ochtends alleen voor de Thai zelf geopend was en voor de toeristen pas ´s middags. Weer niet waar, bleek achteraf. Ze zei dat we evt. een boottocht van een uur konden maken en dat we bij een pier bij het paleis konden worden gedropt. Met een tuktuk reden we naar de betreffende pier en stapten in. Pas in de longtailpboot realiseerde Fer zich pas hoeveel we voor de tocht betaald hadden. Oké, we hebben dus het moment gehad waarop we NIET scherp waren en blindelings de woorden van een ander geloofden. Vooraf aan deze reis hebben we tegen elkaar gezegd dat we best een keer afgezet worden of wat dan ook. Nou, dat hebben we nu dus gehad. De boottocht was er niet minder leuk om daar niet van. Maar achteraf was het paleis gewoon open. Ons moment van onoplettendheid heeft ons 900 Bath pp gekost. Daarna hebben we het Paleis en Wat Prha (met de grootst liggende Boeddha die we ooit gezien hebben). Daarna waren we bekaf en hebben we onze excursie naar o.a. de River Kwai een dag verzet. We gaan nu maandag ipv zondag. Dan plannen we echt een rustdag in.

7 en 8 november, Rustdag en River Kwai, 29 graden.

Zondag rustdag! En dat hebben we gedaan. We hebben wat rondgewandeld in de stad en hebben de hotels op Koh Phi Phi en Koh Lanta gemaild om te checken of onze reserveringen bekend waren. We hadden toch onze twijfels of het wel goed zou gaan. Fer is naar 2 reisbureaus gelopen om te checken hoe de spoorwegen er voor stonden. Beiden zeiden dat de treinen weer goed naar het zuiden reden, gelukkig maar.

Maandag 8 november ging de wekker om 6 uur, omdat we nog wilden ontbijten voordat we om 7:15 uur opgehaald werden voor de excursie naar o.a. de River Kwai. Ja, ja, dat heet dan vakantie. Hahaha. Om 7:25 uur stond de minibus voor de deur. Het was nog zeker 2 uur rijden naar Kanchanaburi, lees River Kwai. Dit was trouwens het eerste voertuig waarvan de kilometerteller het deed. Bij al die andere busjes, tuktuks en scooters bleef de naald stug op 0 staan. Eerst bezochten we het war cemetary waar de gevangenen begraven liggen die gestorven zijn tijdens de bouw van de River Kwai. Hier lagen 1.800 Nederlanders begraven. Daarna kon je nog het museum bezoeken voordat je naar de River Kwai brug liep. Wij hebben tijdens deze reis al zoveel oorlogsvoorwerpen gezien, dat we het museum wel gesneden vonden en we zijn op ons gemak naar én over de brug gelopen. Onze groep bestond uit 12 personen en samen met 2 Russinnen (Tania en Olga) waren we de enigen die ook nog een olifantenrit en een vlottentocht gingen doen. Dit stond na de River Kwai brug op het programma. Via een torentje konden we op de rug van onze Dombo gaan zitten. Helaas was Dombo zwaar verkouden en liepen zo af en toe flink te snotteren, over iedereen heen! We zaten zwaar onder het olifantensnot. De 3 Chinezen die op de olifant naast ons zaten ook. Terug bij het olifanten kamp werden we richting de rivier gedirigeerd voor een boottochtje op een bamboevlot. Eerst werden we in een longtailboot geladen om ons een stuk stroomopwaarts te brengen. Daar werden we overgeladen op een bamboevlot. Een Thai ging met ons mee om te peddelen, dat deed hij op zijn dooie akkertje. We zaten met z´n vieren al te rekenen hoe laat we aan de lunch zouden zitten. Tania zei dat de rest van de groep ons waarschijnlijk liep te vervloeken omdat ze zoooo lang op ons moeten wachten. Op een gegeven moment duurde het gepeddel toch iets te lang en ons vlot werd achter een longtailboot gebonden om er wat vaart achter te zetten. Bij terugkomst was onze groep al vertrokken naar het restaurant voor de lunch. Met een longtailboot werden weer stroomopwaarts gebracht waar de minibus op ons stond te wachten. In het restaurant hebben we met zijn vieren geluncht, terwijl de rest al naar de San Iok waterval werd gebracht. Wij volgden later en Tania en Wilja hebben lekker gebadderd onder de waterval. Zij zagen een gozer (Russisch, overduidelijk) een hele fotosessie van zijn vriendin maken in het water, voor de waterval, etc. Op een gegeven moment hing ze zelf om een boom gekleefd en met zijn vieren hadden we het niet meer van het lachen. Toen zei Fer tegen Wilja en Tania:'Gaan jullie ook eens tegen díe boom aan hangen.' Wel ja hoor, dubbel van het lachen plakten ze tegen de boom. Als laatste 'activiteit' stond een rit met de trein over de death railway op het programma. Deze rails werd vroeger gebruikt om munitie te vervoeren van Burma naar Siam. De trein zelf stamde volgens ons ook uit die tijd. Een stoomtrein met houten wagonnetjes kwam het perron op gereden. Gelukkig hadden we ARKO en een fan in de wagon. We reden ook over de beruchte houten brug van het spoor. Na een uurtje stapten we weer uit en stond het busje al weer op ons te wachten. Het was zeker nog 2 uur rijden naar Bangkok. Het was een enerverend dagje, maar we waren doodop.

9 en 10 november, Bangkok en reis naar Koh Phi Phi, 30 graden

Gelukkig konden we de volgende dag uitslapen, want we hadden de kamer tot 12 uur en we werden pas om 6 uur 's avonds opgehaald door de taxi om naar het station te gaan. Die dag hebben we verder gevuld met een therapeutisch wandelingetje door de stad en een lekkere voetmassage. De dame was bang dat ze Wilja pijn zou doen en vroeg in het begin bezorgd of het wel ging. Geen probleem voor Wilja en ze zei dat ze haar wel 'strong' mocht masseren. Ook Ferry vond het heerlijk, hij was massages wel gewend van de voetbal. We hebben die avond heel vroeg gegeten en stom toevallig liepen we rond 5 uur langs ons guesthouse toen Ferry een man zag staan die een papiertje met onze namen in zijn hand had. Dat was onze taxichauffeur! Hij was eerder gekomen, omdat hij bang was voor files. Die ochtend hadden we hem al laten bellen om zeker er van te zijn dat wij op zijn lijstje stonden. De dag ervoor zaten 2 jongens uit Israël in de lobby op een transfer naar het vliegveld te wachten. En die organisatie was hen gewoon vergeten. Maar goed, wij zijn direct de taxi ingedoken en rond 17:45 uur waren we op het station. De treintickets waren in orde en onze trein zou van spoor 4 vertrekken. In de vertrekhal raakten we aan de praat met 4 andere Nederlanders. We zaten gezellig wat te keuvelen, toen alle Thai in de stationshal en masse gingen staan. Dus wij als een stel onnozelen ook maar staan. Wat bleek nou het was 18 uur en het nationaal volkslied werd gespeeld. Zien jullie het al voor je dat dit gebeurt op Utrecht Centraal??? Dacht het niet. De trein vertrok keurig op tijd en na wat knutselwerk kregen we het voor elkaar om het bovenste bed van onze coupé in elkaar te frutselen. De steward die toevallig voorbij liep zei dat we ook 'by the window' moesten zijn. Huh??? Welk? Aan de zijkant bij het raam zat ook nog een haak waaraan we het bed moesten vastzetten, anders hadden we kans dat Wilja midden in de nacht naar beneden zou zakken met bed en al bovenop Ferry. De trein zou woensdag 10 november om 6:27 uur in Surat Thani zijn. Nou tel hier gerust een uur bij op. Op het station wapperden we met onze buskaartjes en we werden naar een bus gedirigeerd. Om ons heen vroegen we aan mensen of zij ook naar Krabi gingen. Een paar wel en een paar niet. Hmmm, zou dit wel goed gaan?? Na een half uur rijden werden de Krabi-mensen de bus uit gedirigeerd bij een boekingskantoortje. Onze bus zou over een uurtje vertrekken en die zou er 2,5 uur over doen om in Krabi te komen. Ook hier gold, tel hier gerust maar een uur bij op. Het bleek een local bus te zijn die bij iedere bushalte op de route stopte. Zucht, hebben wij weer. In plaats van om 12 uur in Krabi aan te komen werd het 1 uur. Wilja vroeg nog aan de regelneef van de bus of de bus dichtbij de haven stopte, tegelijk wapperend met de bootkaartjes. Ineens sprak de regelneef geen engels meer en zei alleen 'Five minutes'. Lul. We werden ergens via een achteraf modderige weggetje gedropt bij een terminal waar iedereen afhankelijk van de eindbestemming in een laadbak van een pickup werd geladen. Onze laadbak zou ons om 2 uur komen halen, want de boot vertrok om 3 uur. Samen met Jacky en Forrest zouden we naar Koh Phi Phi en dus moesten we dezelfde taxi/laadbak hebben. Om 14:15 uur was die er nog niet en om 14:25 uur ging Ferry gigantisch tekeer tegen de medewerker van het reisagentschap. De boot van 15:00 uur was de laatste boot die dag die naar het eiland zou varen, dus wij moesten die boot hebben. Hij vond het geen stijl dat dit zou lang moest duren, 14:00 uur is geen 14:25 uur. Als wij de boot zouden missen dan zou hij gaan bellen. Wie? Dat wist hij zelf ook nog niet, maar op dat moment maakte dat wel veel indruk. Wilja stond op dat moment met een Duits stel te praten en hoorde Fer flippen tegen die Thai die alleen maar kon stamelen:'Don't worry, don't worry'. Dat is te laat, want Ferry maakte zich op dat moment grote zorgen. Maarr, binnen 5 minuten had hij het wel voor elkaar en kwam het vervoer. Er zat al een Brits stel in en met zijn zessen gingen we op weg... Om nog 2 mensen op te halen. Knus met zijn achten achterin kwamen we toch op onze bestemming aan en toen we goed en wel op de boot stonden was het 14:58 uur. Pffff. De overtocht duurde ongeveer 1,5 uur en we werden op de pier opgewacht door een medewerker van het hotel. Ook hier waren we bekend, gelukkig. Dit deel van het eiland kent geen echte wegen en via smalle straatjes met winkeltjes en restaurants liepen we naar het hotel. Een mooie bungalow kregen we toegewezen en we hebben eerst een vette douche genomen. Verder hebben we nog een hapje gegeten en zijn we op tijd in bed gedoken. Na 24 uur reizen hebben we het nu wel even gehad. Ff een weekje relaxen en bijkomen. 's Avonds heeft Wilja de Pat Thai geprobeerd, Thaise specialiteit die door Amerikaan en Brit werden aanbevolen. Dit is een rijstnoodle gerecht met groente, kruiden en kip, garnalen of inktvis. Jammie, jammie. We zijn eindelijk over onze noodle fobie heen sinds de Transsiberië express.

11 november Koh Phi Phi, 30 graden

's Ochtends werden we met motregen wakker. Hmmm, dat was nou niet helemaal het weer dat we besteld hadden. De bungalow was gelukkig uitgerust met 2 paraplu's en na een half uurtje wandelen werd het droog en kwam het zonnetje af en toe te voorschijn. We hebben lekker op het strand en bij het zwembad gehangen. Tijdens de lunch begon het echt zwaar te hozen en bleef het regenen, zij het in mindere mate. Ferry had heel enthousiast zijn net gewassen T-shirt buiten gehangen. Die was er niet minder nat op geworden. Hahaha. 's Middags zijn we naar het viewpoint gegaan op het eiland. Van bovenaf heb je een schitterend uitzicht over het eiland. Dan zie je dat het eiland met een zeer smal stukje aan elkaar zit. Hier is in december 2004 ook de tsunami overheen gegaan en heeft alles meegenomen in zijn golf. De meeste winkels en restaurants zijn weer opgebouwd met 'westers'geld.

12 november Koh Phi Phi, 30 graden

Die ochtend was het droog en zijn we een rondje gaan wandelen over het eiland. Bij de pier wilde iedereen ons weer in een bootje of aan het scubadiven hebben. We hadden besloten om het rustig aan te doen deze dagen en niet weer vanalles te ondernemen. De moeheid is goed toegeslagen en we hebben de rest van de dag gevuld met het liggen op het strand, eten en drinken. Ook dat kost veel energie. Hahahaha. 's Avonds zijn we naar de Reggae bar gegaan. Daar hebben ze een ring midden in de kroeg staan voor Thai bokswedstrijden. Maarrr, wat blijkt? Ze zoeken dan vrijwilligers uit het publiek die een wedstrijd willen boksen tegen elkaar. Ja ja ja, eerst happy hour draaien en als iedereen moed heeft ingedronken gaan ze werven. Het duurde even voor de eerste wedstrijd kon beginnen, want er waren nog niet veel gegadigden. Dus dachten 2 dames:'Laten wij dan maar het goede voorbeeld geven.' Geweldig, die gingen er met maaiende armen tegen aan. Verdediging? Nooit van gehoord. Na deze wedstrijd stonden er een hoop mannen te springen om ook te boksen. Na een paar toeristenwedstrijden kwamen er 2 Thai die het serieus goed konden. Twee dunne scharminkels van mannetjes, maar supergoed en fanatiek. Die waren pas echt aan het beuken. Leuk om een keertje te zien.

13 november naar Koh Lanta, 30 graden

's Ochtends hebben we om 11:30 uur de boot genomen naar het volgende eiland, Koh Lanta. Op de boot werden we door diverse mensen benaderd voor hotels en vervoer. Een privé taxi zou 500 Baht kosten en een bus 150 Baht. Nu waren we wel scherp en we zeiden dat we wel zouden kijken op Koh Lanta zelf. Na 1,5 uur varen was er nog het gebruikelijke geduw en getrek om van de boot af te komen en onze bagage te krijgen. Een medewerker van ons geboekte resort stond met een bordje aan het einde van de pier. Hij heette Abu en hij zei dat hij voor de transfer had gezorgd. Het eerste wat Wilja zei:'How much costs it?' Hahaha, standaardvraag van ons in dit land. De transfer was gratis, hoewel Abu tijdens de rit nog 100 Baht los probeerde te peuteren van ons voor de chauffeur. Zucht. Krijgen we dit weer. Na 15 minuten waren we bij het resort aanbeland. Abu checkte ons keurig in, legde ons uit hoe de reis naar Penang zou gaan en we kregen een welkomstdrankje. Verder gaf hij nog wat foldertjes mee over het eiland en dito activiteiten. De bungalow die we toegewezen kregen was schitterend. Op de website hadden we al voorbeelden van een standaard en een deluxe uitvoering gezien. Volgens ons was dit geen standaard bungalow, want we zagen toevallig de binnenkant van de bungalow tegenover ons en dit was stukken kleiner. Na de lunch zijn we direct op het strand geploft. Vanaf het strand konden we Koh Phi Phi zien liggen. Die lag helemaal in de wolken, terwijl wij in de zon lagen. Hebben we toch een goede keuze gemaakt!

14 november Koh Lanta, 34 graden

Na een rustige start besloten we om een scooter te huren en over het eiland te crossen. We kregen een splinternieuwe Honda mee van Abu met 29 kilometer op de teller, wel een mooi ding. We zijn van de westkant over de heuvels naar de oostkant gereden. Het eiland is zo'n 25 kilometer lang en 8 kilometer breed schatten we, dus dat is goed te doen met een scooter. Na Lanta Town zijn we naar Tungyeepeng village gereden. Hiervandaan kan je een longtailboot of een kayak nemen om door het Mangrovewoud te komen. Wij hebben ervoor gekozen om 1,5 uur te kayakken. Dit was onze eerste keer samen in een kayak en dat ging buitengewoon goed. Dit tripje in de kayak stond al sinds onze vakantie in de Dordogne in 2002 in de planning. We gingen zo hard dat we een heel eind in het Mangrovewoud waren maar de route was niet makkelijk te vinden dus we besloten maar terug te gaan. Echt een prachtige tocht. Na de kayaktocht hebben we nog heerlijk over het eiland gecrosst en daarna hebben we nog een paar uur op het strand gelegen totdat de zon onderging.