4 december naar Kuala Lumpur, 31 graden

Met de wekker op 7 uur, zaten we om half 8 aan het ontbijt. Omdat we geen idee hadden hoe laat de bus precies naar Melaka Sentral vertrok wilden we tussen half 9 en 9 uur bij de bushalte staan. Na het ontbijt checkten we nog ff snel onze mail en ontdekten dat SinterLeen een lief gedichtje voor ons had achtergelaten op onze log. Dank je wel lieve Sint! Daarna hup, de backpacks op de rug en hobbelen naar de bushalte bij het Stadhuys. Rond half 10 arriveerden we via de gebruikelijke toeristische route bij Sentral. We hadden nog een uur voordat onze bus vertrok. Om 5 voor 10 kwam er al een bus op 'ons' perronnetje aanzetten en we lieten onze tickets zien. Niet de goede bus. Huh? Wat? Welk? Volgens het schema van de busorganisatie zou er om 9:30 uur en om 10:30 uur een bus vertrekken, niet om 10 uur. Het zal wel. Todat we om 10:05 uur gewenkt werden door dezelfde chauffeur dat we moesten instappen. Huh? Wat? Welk? Wilja stapte als eerste in en liet aan de regelneef van de bus, die enkele tanden miste, de tickets zien. Two persons? vroeg hij. Yes, two en Wilja zei tegelijk dat er iemand in onze seats zat. We hadden bij het kopen van de tickets mogen aangeven op welke stoelen we wilden zitten. De dame in kwestie werd verkast en Wilja gaf de tickets. Ze kreeg er alleen maar eentje terug. Huh? Wat? Welk? Sir, you still have a ticket of me, zei ze beleefd. Yes, yes, zei de regelneef. Ja, wat nou yes yes??!!! Wilja wilde 2 (!) tickets terug, daar hadden we voor betaald. Ze had geen zin om achteraf beticht te worden van zwartrijden of dat ze achteraf nog een ticket moest betalen. Sir, I would like to have my other ticket back too, zei ze nogmaals (nog steeds beleefd, zij het met wat minder geduld).Yes, yes, one moment, sit down. Maar Wilja moest haar backpack nog in het bagageruim proppen, dus zij weer de bus uit en haar backpack in het ruim geschoven. Terug in de bus, stond onze regelneef achterin de bus en Wilja had nog steeds maar 1 ticket terug. Zucht. Wilja schoot onze regelneef nogmaals aan, Helloooo! You still have my ticket and I want it back. Haar geduld was nu helemaal verdwenen en ze stond op het punt om die kerel nog meer tanden uit zijn gebit te helpen. Maar tegelijk wist ze wel dat ze dat niet moest doen, wilden we met zijn tweeën in de bus blijven zitten. Nu kwam de aap uit de zak van Sinterklaas, regelneef met enkele ontbrekende tanden vroeg aan de dame die ze net verkast hadden haar ticket en die gaf hij vervolgens aan Wilja! Wat was dat dan weer voor een actie?! Dit ging onze pet te boven, maar wij hadden in ieder geval 2 plaatsbewijzen. De vraag van vandaag was verder: Waar worden we gedropt in KL en hoe komen we bij het hotel? Keurig op tijd kwamen we om 12:10 uur, precies 2 uur later na vertrek uit Melaka. Waar?? Bij het sportcomplex op een ontzettend drukke busterminal waar in geen velden of wegen lokaal vervoer te bekennen was. Ons plan was om naar de Carrefour te lopen, wellicht dat daar wat transport te vinden is. Ja wel hoor een bushalte. Maar waar gaat die bus heen en rijdt dat ding vandaag? Gelukkig kregen we van een gozer de tip om aan de andere kant op bus 71 te wachten, die ging naar KL centrum. Echter stond er een enorme file, omdat enkele stoplichten bij de afrit van de snelweg het niet deden. Oorzaak: een wijffie had haar koektrommel op wielen om een verkeerslicht heen gevouwen. Twee agenten stonden dan ook het verkeer regelen. Ferry had het na 15 minuten al wel gezien en wilde een taxi aanhouden. Wacht nog ff, zei Wilja, daar in de verte zie ik een bus aankomen. Helaas verkeerde bus, maar binnen 10 minuten kwam de goede bus. We hebben zeker nog een half uur in de bus gehobbeld voordat we in Chinatown waren. Gelukkig was het hotel in Petaling street snel gevonden en hebben we snel wat gegeten. 's Avonds wordt deze straat helemaal volgebouwd met marktkramen en kun je je kont niet keren van de drukte. Allemaal shoppende mensen die niet doorlopen. Heel irritant als je ff snel naar een restaurantje wilt lopen. In een Chinese foodcourt hebben we weer lekker gegeten onder het genot van chinese Karaoke. Er zat een kerel aan een tafel naast ons en die ging helemaal uit zijn dak. Hij zat complete conversaties met zichzelf te houden en zong fanatiek mee. Verder die avond hebben we in de Lonely Planet KL verder uitgeplozen en bekeken wat we willen gaan zien.

5 december Kuala Lumpur, 32 graden

Het is zondag dus de perfecte dag om de stad te bezoeken. Allereerst gaan we naar de Chan See Shu Yuen tempel in Chinatown, lekker dichtbij want ons hotel ligt namelijk ook in Chinatown. Daarna gaan we via het oude treinstation, dat nog wel gebruikt wordt maar alleen voor wat domestic treintjes, naar de Nationale Moskee. We worden hartelijk ontvangen en krijgen meteen een jurk aan, ha,ha. We zijn immers veel te bloot gekleed en de slippers moesten ook uit. Abdullah en Fatima noemen we elkaar for the time being. Bijna iedereen zit trouwens in de schaduw want de zon brandt deze ochtend weer aardig. De moskee is prachtig van binnen. We mogen niet de gebedsruimte in, alleen voor Moslims staat op het bord. Dit blijft Ferry altijd verbazen. De Katholieken kerken, Boeddhistische tempels en Chinese tempels zijn immers gewoon openlijk toegankelijk voor iedereen. Ferry heeft tevens een zeer interessante family tree gezien in de moskee. De conclusie: uiteindelijk gelooft iedereen hetzelfde. Na deze wandeltocht heerlijk gegeten in de Foodcorner van de Central Market. 's Middags besloten we toch nog een stukje verder te lopen. Via het prachtige plein van de onafhankelijkheid, oftewel het Merdeka plein, naar de Jamek Moskee die omgeven is door palmen zijn we teruggegaan naar het hotel, even uitrusten. Na een uurtje of 2 in het hotel hadden we het wel weer gezien en zijn we weer de stad in gegaan. We probeerden 2 tickets te kopen voor de metro. Niet lastig zou dat moeten zijn. Even geld in de machine doen en kaartjes trekken, zou je denken. Maar de machine gaf maar 1 ticket en we hadden er toch echt 2 aangeklikt. Ach, dan zal het tegoed wel op dat ene ticket staan dachten we. Maar nee, we werden door de security aangehouden want 1 persoon kan volgens hem maar op 1 ticket reizen. Wij even snel uitgelegd dat we toch echt 2 tickets gekocht hadden. Ferry moest de machine aanwijzen, maar ja er stonden er 10 op een rij , het was de 106 of 107 maar welke precies.... Vervolgens werd dat doorgegeven en we kregen een ticket extra, kijk Thailand zo kan het dus ook. Na deze vreemde consternatie zijn we naar het Bukit Nanas Forest Reserve gegaan. Een stukje regenwoud in het centrum van Kuala Lumpur, erg apart. Ons Chinese foodcourt van gisteren was goed bevallen en daar zijn we dan ook weer gaan eten. Onder het genot van jaren 60 muziek ha,ha ( ze lopen hier echt achter met films en muziek) en mensen kijken hebben we gezellig gegeten. 's Avonds zag Wilja een culinair reisprogramma op tv waar ze op dat moment in Haarlem waren. Hé, dacht ze, dat is geinig. Nog geen 2 minuten later verscheen er een moskee en arabisch gezang. Huh? Wat? Welk? We zagen mannetje hun handen wasssen en dit was duidelijk geen Haarlem. Wat bleek. Het was op dat moment tijd voor de moslims om naar de moskee te gaan en daarvoor onderbrak de tv-zender de uitzending. Wat een grap. Gelukkig gingen ze wel weer snel verder met Haarlem.

6 december KLCC, 32 graden

De temperatuur is saai ik weet het, maar het is zo. Vandaag gaan we naar de allerbekendste attractie van KL en dat zijn de Petronas Towers. De 452 meter hoge torens zijn verbonden met een skybridge op zo´n 170 meter hoogte. De skybridge was dicht op maandag, dus die kon niet worden bezocht. In de Petronas Towers zijn alle superdure merken van de hele wereld vertegenwoordigd. Zelfs is er een winkel van Harrods. Het is Ferry en Wilja een raadsel maar volgens ons is het een kwestie van gewoon erbij horen, want er wordt echt bijna niets gekocht in deze winkels. Mensen kijken ernaar, nemen een foto en gaan weer weg. De Food Corner op de 4e verdieping doet nog de beste zaken. Het eten is hier lekker en tegen normale prijzen. Na de heerlijke maaltijd zijn we het park naast de Petronas Towers ingelopen. Een heleboel werkende mensen komen hier tussen de middag een luchtje scheppen en een broodje eten. Er is ook een zwembad voor kinderen gemaakt. Wij dachten dat we hier wel eens lekker een pootje konden gaan baden maar de security kwam ons met de fluit er wel even uithalen ha,ha. Wij hadden het bord echt niet gezien. Het is hier wel een stuk schoner op straat dan in Chinatown. Daar kan het in sommige straten vreselijk stinken en ligt er van alles op straat. Bij het LRT station vlak bij ons hotel hadden ze op een deel van muur bij de rivier een grafitti wedstrijd gehouden en terwijl we zo naar de tekeningen stonden te kijken viel het ons op dat de rivier wel heel snel stroomde. Die middag had het nl ontzettend hard geregend. Tja, het blijven de tropen. Daardoor was het rivierpeil in mum van tijd snel gestegen en dreef er vanalles in. We moesten er niet aandenken om per ongeluk in die rivier te vallen. Op een gegeven moment zei Ferry:'Hé kijk schat! Daar komt een groot stuk touw aan.' Amehoela touw. Toen het voorbij dreef bleek het een dode boa constructor te wezen. Waar die nou vandaan kwam??

7 december Lake gardens KL, 31 graden

Vandaag hebben we de rust opgezocht en zijn naar de Lake gardens gegaan. Dit is een super groot park van 91,6 ha groot, gelegen ten westen van de stad. Niet het hele park is verkeervrij, want er zijn ook gewoon wegen voor auto's aangelegd. We hebben de orchideeëntuin en de hisbiscustuin bezocht. Er was ook nog een vogelpark, maar daar was het een drukte van jewelste. Wegwezen! De bloementuinen in het park zijn aangelegd om alle soorten orchideeën en hibiscussen die bestaan tentoon te stellen. En dan praat je algauw over 3000 soorten orchideeën en 2200 hibiscussen. De tuinen liggen er erg mooi bij en zijn goed onderhouden en de grootte van de bloemen variëren van 1,5 cm tot 25 cm doorsnee. Daarna zijn we naar het nationaal monument en het oorlogsmemorial gelopen. Die liggen naast elkaar in het noordoosten van het park. Onze voeten begonnen al signalen van protest te vertonen. In een zeer traag tempo zijn we via het kunstmatig aangelegd meer aan de terugweg begonnen. Op een of andere manier belandden we bij het Nationaal museum, niet echt in de richting van ons hotel. Maar om het museum stonden een hoop oude voertuigen, waaronder het eerste prototype van een Proton, de nationale auto van Maleisië. Na een natje en een droogje zijn we verder gelopen via het Planetarium, want dat hadden we op de heenweg ook gepasseerd. Een dame daar wees ons nog even de goede weg, want we wilde een weg oplopen die waarschijnlijk niet geschikt was voor wandelaars. Dat was de 2e keer die dag dat we onze oriëntatie in het park kwijt waren, maar we hebben het gered. 's Avonds zat Wilja dit verslag te schrijven terwijl ineens de electriciteit uitviel. We hoorden direct een generator aanslaan, maar het bleef stikdonker in de kamer. In de gang was wel licht en we hoorden de lift gaan. Ferry ging op onderzoek uit. Hij durfde niet met de lift, omdat hij niet het risico wilde lopen om daar vast te komen zitten. Dan maar met de trap. De receptie was in rep en roer, maar gelukkig na een kleine 5 minuten werd de electriciteit weer aangeslingerd. Dit is trouwens de eerste keer deze reis dat we even zonder electriciteit hebben gezeten. Dat valt weer reuze mee.

8 december KL 32 graden

Vandaag hebben we wat geshopt in KLCC en we hebben een pak voor Fer gekocht. Aangezien we vrezen dat dit alles samen met zijn nieuwe schoenen en zijn andere kleding niet meer in onze backpacks passen, hebben we in Chinatown een extra koffertje gekocht. Die kunnen we dan als handbagage in het vliegtuig meenemen. In de middag zijn we naar Bukit Bintang gegaan, ook wel the Golden triangle genoemd. Alle dames van de massagesalons wilde Ferry wel een massage geven. Ja ja, dat zal wel. We wilden naar Times Square lopen en besloten via de BB Mall te lopen. Wat een doolhof. Toen we eindelijk de uitgang aan de andere kant gevonden hadden stroomde het van de regen. Daarbij onweerde het ook ontzettend. We stonden zo naar het verkeer te kijken en te bedenken wat we zouden doen, toen er een grote lichtflits en een ontzettend harde knal volgde. Wilja kreeg er een serieuse hartverknettering van. Het onweer was absoluut ergens ingeslagen. We besloten maar even te blijven hangen in de mall, maar na 2 uur vonden we het wel weer gesneden. Het regende nog wel maar niet meer zo hard en we namen de Monorail richting Chinatown. Misschien dat tegen die tijd de regen gestopt zou zijn. Grappig! Waarschijnlijk hadden een hoop mensen hetzelfde idee gevat, want hij zat stampensvol. Met veel wringen, duwen en ellebogenwerk lukte het ons om erin proppen. Onze geluks-Nijntjes hadden de overhand, want bij aankomst was het inderdaad droog. 's Avonds hebben we weer lekker gegeten in de Asian Foodcourt. Daar werden we weer getrakteerd op een Golden Oldies festijn. Een Chinees, we noemen hem voor het gemak DJ Hong, had de leiding over de cd-speler en hij had een cd opgezet uit de jaren '60, zoniet '50. DJ Hong was helemaal in zijn nopjes en wij moesten er wel om lachen. Er gebeurt daar altijd wel wat. Liepen de vorige keer 2 dames te bekvechten als een stelletje viswijven, nu zaten we op de eerste rij bij het chinese buffet. Daar kon je, als je durfde, wat van het buffet nemen en vervolgens je bord of piepschuimen bakje aan de bazin laten zien. Dat was een oud vrouwtje van ergens in de 60 en ze bekeek wat er opgeschept was. Dat werd grondig onderzocht. Zo grondig dat ze er een lepel bijpakte om het geheel om te scheppen. Als dat gebeurd was, zei ze hoeveel degene er voor moest betalen. Een oude Chinees begon al te protesteren, maar de bazin had behoorlijk wat haren op haar tanden en hij moest toch betalen.

9 december Batu caves KL, 29 graden

Door de plensbui van gisteren was het vandaag een stuk aangenamer buiten. We besloten naar de Batu Caves te gaan, 13 km ten noorden van KL. Dit zijn limestone grotten, eh eigenlijk is het één grote grot. De andere grot, de dark cave, waar rondleidingen gehouden werden is nu dicht. In deze grot zijn diverse hindu altaren waar toegewijde Hindu's naar toe gaan om hun eer te betonen. Deze grot is te betreden na een klim van 272 treden. Voor deze trap staat een groot gouden standbeeld van Muruga, ook wel Lord Subramaniam genoemd, naar wie de grotten worden vereerd. Voor de grot staan ook enkele 'tempels' waar men offerrituelen houdt. Dit ritueel is weer heel anders dan de buddisten. De hindu's geven ook offers, zoals eten en bloemen. Na het offeren krijgen ze (de mannen) een veeg van wit poeder op hun voorhoofd, de vrouwen doen dit bij zichzelf. Waarschijnlijk omdat degene die het poeder uitdeelt een man is. Bij de offers zitten vaak ook bananen en om die reden hangen er ontzettend veel apen rond de altaren en in de grotten. Gelukkig waren deze apen minder agressief dan op Penang, maar Wilja vertrouwde ze nog steeds voor geen meter. Het leek wel of die beesten dat wisten, want telkens als Wilja ergens liep kwamen ze langs haar enkels gerend. K** beesten! Na de klim van 272 treden zagen we dat de grot zelf niet heel veel voorstelde dan dat het een pelgrimsoord is voor de Hindu's. Er stonden wel mooie offerbeelden, de grot zelf was ontzettend hoog en natuurlijk liepen er de nodige apen rond. We werden al door een Hindu gewenkt om een offer te brengen aan een Hindu god. Hmmm, laten we dat maar niet doen. Na een uur rondscharrelen, vonden we het wel weer best en hebben we de bus naar KL terug gepakt. De vliegzenuwen beginnen zich al aardig aan te kondigen bij Ferry, dus hebben we het 's middags rustig aan gedaan en hebben we nog een wat geshopt voor een overhemd voor Fer. We zijn ook samen naar de kapper geweest. Ferry zat vol verbazing naar Wilja te kijken hoe die geknipt en geföhnd werd, want dat had hij nog nooit gezien. 'Ja, ik mag nooit mee.', zegt hij. Ja, hallooo! Alsof dat het event van het jaar is. Not.

10 december Negara Zoo KL, 31 graden

In het kader van de therapeutische bezigheid om de zenuwen wat te onderdrukken, zijn we vandaag naar de dierentuin geweest. Met de bus zou dat volgens de Lonely Planet 45 minuten rijden zijn. Maar het blijft Azië en voor 2,50 RM pp zijn we een uur onderweg geweest. We werden weer heerlijk getrakteerd op een toeristisch route. Het duurde zo lang dat we begonnen te twijfelen of we wel de goede bus hadden genomen. Gelukkig werden we praktisch voor de deur afgezet. De dierentuin zelf zag er goed uit en de vertrekken van de dieren zagen er goed verzorgd uit. De Planet waarschuwde dat het onderhoud iet wat achterstallig was. Blijkbaar was de informatie verouderd, net als de prijs die vermeld stond. Die was nu het dubbele. Kassa! We bleven ons verbazen hoe mensen, en dan met name de Chinezen, op de dieren reageren. We zaten bij de oerangoetangs op een bankje wat te eten (wanneer eten we niet?) en 3 Chinezen probeerden de aandacht van één oerangoetang te trekken. Wat een stel debielen! Ze bleven maar roepen 'Hello!!!' en 'Hi!'. Als wij die aap waren dan hadden we ook niet gereageerd. Ze begonnen zelfs koekjes het verblijf in te gooien. Dat was trouwens streng verboden, want daar worden de dieren ziek van. Joekels van borden waarschuwen hier ook voor en er staat zelfs een boete van 5000 RM (ca. 1250 euro) op. Toen de security eraan kwam, liepen ze snel weg om na 5 minuten weer te verschijnen. Hoezo, een plaat voor je kop? Bij de beren troffen we een andere idiote Chinees aan. Die stond Tarzan en aap-geluiden te maken naar een zwarte beer. Hij hoopte natuurlijk op een reactie van die beer. Helaas pindakaas voor die kerel. Na een flinke wandeling van bijna 3 uur vonden we het wel weer best. Bij de bushalte kwam de bus net aanrijden en na een korte sprint konden we nog net mee. Bij elkaar genomen vonden we Maleisië een mooi land, maar minder schoon dan we verwacht hadden. De shoppingmalls zien er spik en span uit en rondom KLCC is het ook schoon, maar zodra je daarbuiten komt is het minder. De stoepen liggen soms hopen vol met afval die een uur in de wind stinken en de tegels ontbreken gewoon in de stoep. Ze hebben er dan een betonnen plaat opgelegd of ze halen de losse tegels wel weg maar vullen de gaten niet op. Tja, het blijft Azië. De prijzen in de Lonely Planet kloppen niet meer met de werkelijkheid en bij de reisduur moet je altijd 1 of 2 uur bij optellen. Morgen vliegen we om 20:35 uur naar Malé voor een lekker weekje strand. Geen idee of we dan online kunnen, maar kijk op www.meeru.com voor een impressie waar wij ons dan bevinden.