15 oktober naar Reydarfjördur, 7 graden

Na 2 dagen in Höfn gebivakkeerd te hebben, was het tijd om verder naar het oosten te rijden. Dit keer was onze bestemming Reydarfjördur. We lieten het gletsjerlandschap achter ons om door het vulkaanlandschap te rijden. Zoals een stel uit Canada ons al vertelde hadden we in een kwartier 2 heel verschillende weersomstandigheden. Van zonnig en vriendelijk naar stormachtig en regen. We hebben nog een rendier voor onze auto gehad die op zijn dooie gemak de weg overstak. Die wil je echt niet op je motorkap hebben, wat een groot beest was dat. Halverwege de route moesten we kiezen tussen de bergweg of de fjordenweg. Omdat de bergweg op de kaart het beste eruit zag, kozen we die weg. Na een korte lunchstop (broodje met tonijn) veranderde de asfaltweg in een gravelroad. What the hell?!! We zagen onze geest al weer dwalen. Met gemopper, gezweet en diepe concentratie wist Ferry ons over de ca. 30 km gravelroad te loodsen, terwijl Wilja duizenden schietgebedjes heeft gemaakt richting de hemel. Was het geld op om door dat deel van de bergpas een asfaltweg neer te leggen? Oh ja, Icesave... Rond 2 uur kwamen we bij het guesthouse aan, dat er zwaar verlaten uit zag en potdicht zat. Ehhhh??? Bij de buren (Leger des Heils) hebben we nagevraagd of het guesthouse wel open was. De man verzekerde ons dat in de loop van de middag er heus iemand zou komen. Dan maar een rondje lopen en na een half uurtje kwamen we weer langs het guesthouse en de man van het Leger des Heils had blijkbaar erg met ons te doen, want hij liep met ons mee naar de voordeur van het guesthouse. Er hing een papiertje voor het raam in het IJslands. Dat bleek een telefoonnummer te zijn en hij belde voor ons het nummer. Om 4 uur zou er iemand in het guesthouse zijn. Dan maar een koppie doen in de plaatselijke cafétaria en nog een rondje doen. Rond half 4 konden we gelukkig onze kamer in. Normaal gesproken was het guesthouse pas om 5 uur ´open´. Vreemd, maar we wel hebben we een ontzetten knusse kamer in dit oude visserhuisje, dat niet te vergelijken is met de kamer van het afgelopen guesthouse.´s Avonds hebben we een happie gedaan en de wedstrijd Chelsea - Everton gekeken in dezelfde cafétaria waar we ´s middags al waren. Het schijnt in dit dorp trouwens doodnormaal te zijn om in je pyjamabroek over straat te gaan. We hebben al diverse variaties gespot, van supersized in het grijs tot roze met rode hartjes.

16 oktober naar Reykjahlid, 0 - 5 graden

Om half 8 hebben we ons eigen ontbijt gemaakt. De dame van het guesthouse vertelde de dag er voor al dat we zelf alles konden pakken wat we wilden. Ze had alles al keurig klaar staan. We waren die nacht de enige slapers in het guesthouse, dus we hadden alle ruimte en tijd. Toen we klaar voor vertrek stonden, kwam de grootste uitdaging weer: Zoek iemand van het guesthouse waar we konden betalen en uitchecken. Helloooo??!! Good morning!! Niks. Wilja is zelfs nog naar buiten gegaan om op het bestelbusje te kloppen. Misschien dat ze daarin sliep. Uiteindelijk heeft ze het nummer gebeld dat op de deur hing en direct ging er in het guesthouse een telefoon over. De dame in kwestie was wakker en kwam even later met een groot slaaphoofd aansloffen. Bij het vorige guesthouse moesten we via een intercom een mannetje charteren. Ook erg merkwaardig. Eenmaal op weg reden we al gauw door het vulkaanlandschap van IJsland dat steeds witter werd. De eerste sneeuw was gevallen en had de weg wit gemaakt. Op sommige plaatsen was het zelfs ijzig en Ferry reed met klamme handjes over de hoogvlakte. Vaart blijven houden en niet remmen. Dit duurde zo'n 30 kilometer en dat is dan toch lang. De omgeving was werkelijk prachtig. En na 2,5 uur rijden vanaf Reydarfjördur zagen we de rook uit de grond komen. We waren aangekomen bij het mooiste geothermische veld van IJsland, Námafjall Hverir. Wat een mooie kleuren en stoomwolken, maar wat kunnen die modderpoelen stinken, echt verschrikkelijk. Zelfs zo erg dat we met onze sjaal voor ons mond een mooie foto van zo'n poel moesten maken. Na deze vulkanisch ontdekking zijn we naar Dimmuborgir gereden. Een lavaveld met torenhoge lavaformaties die hele mooie vormen hebben aangenomen waarvan de Kirja (kerk) toch wel de mooiste is. De wandeltocht zou 1,5 à 2 uur duren maar wij waren binnen 50 minuten weer bij de auto, en nee we hebben niet gerend. Er was nog tijd genoeg dus hebben we nog even het dorp verkend en zijn we naar de Myvatn Baths (Jardbadsholar) gereden. Dit is een warmwaterbron tussen de stomende en stinkende vulkanen. We keken elkaar aan en misschien is dit toch wel leuk voor de komende als er veel sneeuw is voorspeld. Na al deze dingen op naar Guesthouse Vogafoss. Een heel mooie 4-persoonskamer in een houten chalet aan de andere kant van de weg kregen we, ja,ja dit is top! Die avond hebben we de Aurora Borealis gespot! Daar stonden we dan, compleet in skipak naar de hemel te kijken, een schitterend gezicht. Het ene moment is het licht feller dan het andere moment en het kan na 10 minuten ook over zijn met het licht. Die nacht zijn we om half 12 nog een keer uit bed gegaan om te zien of de Aurora Borealis nog te zien was. Het was even goed kijken, maar na een paar minuten kwam hij weer tevoorschijn. Prachtig.

17 oktober omgeving Reykjahlid, 2 graden

Voor vandaag was de weersvoorspelling niet al te best en was het even puzzelen wat we het beste konden doen. Helaas was de weg naar de Viti krater bij de Krafla vulkaan te ijzig om met de Polo omhoog te komen. Ok, plan B; de kraters bij Skútustadir aan het Myvatn meer.Wat een verschil met de dag er voor. We werden zowat uit onze broek geblazen zo hard ging het te keer. Daarna hebben we ons laten opdrogen in het guesthouse. De weersvoorspellingen voor de komende dagen waren erg winters en de grote vraag was of we met deze Polo (en dito zomerbandjes) Reykjavik zouden kunnen bereiken. Toevallig kwam het meisje van het guesthouse langs voor de handdoeken en Ferry vroeg aan haar hoe de weg was richting Varmalid. Het bleek dat we nog enkele passen over moesten. Hmm, dat gingen we dus niet redden met deze Polo. Budget Rent bellen dus. Geen gehoor. Dan maar het reisbureau in NL gebeld en uitgelegd wat de situatie was. Jacco ging het uitzoeken en ons terugbellen. Intussen vonden we een ander nummer van Budget Rent daar namen ze wel op. Op het vliegveld van Akureyri konden we zonder extra kosten de auto inruilen voor eentje mét winterbanden, 100 km verderop. Direct zijn we de auto ingestapt voor de ruilactie en onderweg hebben we het reisbureau geïnformeerd dat we een ruil-deal hadden. Aangekomen op het vliegveld moesten we nog even wachten totdat de dame van Budget Rent gearriveerd was. Ze vond het belachelijk dat ze ons met een auto zonder winterbanden op weg hadden gestuurd. 'Die mensen hebben geen idee hoe het weer hier in noorden kan zijn.' Daar waren wij het volledig mee eens. Terwijl Ferry de auto aftankte, regelde Wilja de verdere administratie. Een Hyundai I30 voor de Polo, ze vond het allemaal best, zolang er maar winterbanden onder de auto zaten. Voor ons zaten hier geen extra kosten aan verbonden en we bedankten de dame hartelijk voor de service. Ons stressniveau was gelukkig al weer wat gedaald en we zijn weer terug naar Reykjahlid gereden. Onderweg hebben we nog een pitstop gemaakt bij de Godafoss en rond 16:00 uur waren we terug in het guesthouse.